Uit de ‘Oude doos’.
Probleem, een paar honderdduizend planten over en niemand wilde ze hebben. We konden twee dingen doen, overpotten om het volgend jaar in een grotere pot nogmaals te proberen, of nu alles direct kiepen. Typisch zo’n dilemma dat je wekenlang aan ziet komen zonder te reageren. Dan opeens, dan moet je iets doen. Kiepen was uiteraard de beste oplossing, maar ik kon er niet toe komen. Dirk gebeld, “Dirk, ff kassie bouwen? Wil je dat voor me doen?” “Natuurlijk, wanneer klaar?” “Zes weken? Jij bent niet goed wijs, onmogelijk.”
Dat was duidelijk, het werd toch kiepen. ’s Avonds, telefoon, Dirk. “Ik heb nog wat spanten liggen voor Amerika die pas over een maand of twee nodig zijn, de rest is eigenlijk ook wel bij elkaar te schrapen. Als ik nu van de andere bouwploegen een paar man afsnoep en zelf de supervisie hou, dan zou ik voor je kunnen bouwen. Maar dan moet ik wel morgen van je horen of het doorgaat.”
De andere ochtend. “Berry, ik heb even een dingetje, heb jij vandaag nog tijd voor me?” “Of morgenochtend 10 uur ook nog vandaag is? Dat moet dan maar, ik ben om 10 uur bij je.”
De andere ochtend mijn dilemma bij Berry op de banktafel gegooid, zes duizend meter glas, containers, systeem, alles erop en eraan en ik kwam, dacht ik, een miljoen gulden te kort. Of Berry dat even wilde ophoesten. En ja, ik moest wel dezelfde dag horen of ik door kon gaan. Hij belde me om 4 uur in de middag, ik kon gaan bouwen. Het werd de enige kas ooit die precies op tijd klaar was, binnen zes weken reed ik er mijn planten in. Dat was in 1987, ik hield van mijn bank. Hoe anders werd het later.
Rabobank besloot in al haar wijsheid dat het woord coöperatie toch echt niet ‘van ons voor ons’ betekende. Zij kreeg grote besturen, een ledenraad en duur betaalde directies. De bank moest mee in de vaart der banken en dat gedoe met plaatselijke koninkrijkjes wilde men niet meer. Het moest voortaan ‘centraal’, men bouwde honderden nieuwe kantoren (om ze na enkele jaren weer te sluiten) en opende buitenlandse vestigingen, ging ook in de ‘investment banking’ en telde voortaan mee in de wereld van de maatpakken.
Uw 40 duizend euro spaargeld ziet de bank als haar eigendom. Ze geeft het in onderpand als haar 4% eigen vermogen op de uit het niets gemaakte en door haar verstrekte lening van 1 miljoen euro. De bank vergoedt u 600 euro rente over uw 40 duizend euro (is 1,5%) en rekent zelf 7% over haar miljoen euro (is 70.000 euro). De bank beweert dan met een stalen smoel dat dit echt het maximum is wat zij kan doen. Coöperatief? Ja, dat wordt nog gebruikt als reclame slogan, net als het ‘leuke dingen doen voor uw buurt’ en het ‘meedenken bij vergroenen’.
Wilt u wat lenen? Dan geldt de doorlooptijd nu in maanden waar het eens in uren ging. Zeker, dit is allemaal ‘om u beter van dienst te zijn’.
Ik ben er dus al jaren ‘klaar’ mee. En ik ben niet de enige. De afgelopen jaren is er een enorme markt ontstaan voor de crowdfund platforms. Deze markt steeg in 10 jaar tijd (2012-2022) met 7 duizend procent en daarna nog sneller. Hier is het verschil tussen geleend en uitgeleend geld vaak minder dan 1% en is de doorlooptijd enkele weken. Misschien hebben deze banken wél toekomst.
Hans de Vries (was vroeger potplantenteler)
Hans@FrogsFarms.com
