Een kleinschalig bedrijf in combinatie met zoveel mogelijk rechtstreekse levering aan supermarkten. Dat is waar Tom en Teuni van der Linden al jarenlang op inzetten. En dat levert de aardbeientelers volgens eigen zeggen veel op: volop werkplezier én een goed rendement. En hoewel ze inmiddels beiden op leeftijd zijn, hopen ze op deze manier nog een aantal jaren door te kunnen.
Tom van der Linden (65) uit Maurik teelt al bijna veertig jaar aardbeien. “Ik ben opgegroeid op een fruitbedrijf, maar begin jaren tachtig begonnen mijn vrouw Teuni en ik onze eigen onderneming. We richtten ons op de aardbeienteelt, daarnaast hadden we nog varkens.”
De teler erkent dat de afgelopen decennia niet altijd makkelijk waren. Dat kwam vooral omdat de varkenstak zware tijden kende. “Er waren meerdere perioden waarin de aardbeienteelt de verliezen in de varkens goed moest maken. En we hebben ook nog een tijd ’s nachts kranten bezorgd, om het financiële gat dat de varkenstak had geslagen te kunnen opvullen. Om die reden zijn we een jaar of vijftien geleden gestopt met de varkens. Nu telen we alleen nog aardbeien en wat pruimen.”
Kleinschalig bedrijf
Het echtpaar Van der Linden koos en kiest bewust voor een kleinschalig bedrijf: ze telen op dit moment 2.500 m² aardbeien onder tunnels. Enkele jaren geleden was dat nog 3.500 m². “We hebben nooit een grootschalig bedrijf geambieerd; we werken namelijk graag zelf mee. En de laatste jaren hebben we de teelt vanwege onze leeftijd wat ingekrompen. We kunnen nu alle werkzaamheden met zijn tweetjes af. Dat is fijn werken, daarbij is personeel bijna niet meer te krijgen én erg duur. Op deze manier weten we de kostprijs te drukken. We plukken met z’n tweetjes ongeveer 20 kilo per uur. Een oogstprestatie van 40 kilo per uur, zoals laatst werd vermeld in Onder Glas, is echt niet haalbaar.”
Focus op Elsanta
De teler focust op het ras Elsanta: de planten worden in het najaar geplant, waarna vanaf begin mei tot eind augustus/begin september kan worden geoogst. “Dan stoppen we bewust, aangezien er dan zoveel aanvoer komt, dat de prijzen onderuitgaan. Naast Elsanta hebben we inmiddels ook het ras Elianny staan. Dat is een lekkere, stevige aardbei. De productie ligt weliswaar wat lager dan bij Elsanta, maar je kunt er zes in plaats van vier weken van plukken én dit ras is minder gevoelig voor meeldauw. Deze schimmel is bij Elsanta echt een issue. Ondanks frequente inzet van gewasbescherming, krijg je ‘m bijna niet onder controle.”
Rechtstreekse levering aan supermarkten
Van der Linden kiest er ook al jarenlang voor om zijn product niet via de veiling af te zetten. “Dat hebben we in de begintijd wel gedaan, maar ik had er gewoon geen goed gevoel bij. In feite geef je ’s ochtends je portemonnee af bij de veiling, en zij bepalen vervolgens wat erin komt.”
Om die reden besloot de teler al snel om rechtstreeks te gaan leveren aan supermarkten in de omgeving. Dit leverde een goed rendement op, maar was ook zeer bewerkelijk, geeft hij aan. “Je had wel meer grip op de prijs, maar we waren vaak in de avonduren nog in de weer om aardbeien weg te brengen. Eigenlijk hadden we geen moment rust meer.”
Lucratief
Om die reden koos de teler er uiteindelijk voor om bij de levering aan supermarkten te gaan samenwerken met een grossier. Deze verzorgt de distributie naar met name Jumbo- en PLUS- supermarkten, wat de teler veel werk bespaart. “Maar de prijs is wel beduidend beter dan bij afzet via de veiling. Ook omdat je geen veilingkosten en fust hoeft te betalen. En zeker omdat we het met zijn tweeën doen en geen externe arbeid nodig hebben, is het heel lucratief. Ook het feit dat de supermarkten sinds enige tijd doosjes van 400 in plaats van 500 gram in het schap zetten, resulteert in een betere opbrengstprijs voor ons. Om die reden, en omdat we er nog volop plezier aan beleven, willen we nog een aantal jaren doorgaan op deze manier. Dan wil onze zoon het bedrijf waarschijnlijk overnemen, maar het is nog afwachten of hij ook verdergaat in de aardbeien.”
Tekst: Ank van Lier
