Gekozen? Beetje een gedoe dit jaar met een rol behang als stembiljet. Misschien beter om volgende keer het biljet in de vorm van een glossy te maken waarbij naast het inkleurvakje diepte-interviews met oersaaie toekomstige Kamerleden worden afgewisseld met smeuïge reportages over de pijnen van hen, die gekrenkt zijn door de aanstaande uitslagen. Luie stoel in het stemhokje, kopje koffie erbij en een paar uur lezen voor je een vakje aankruist. Als je goed stemt, dan zitten ‘onze leiders’ weer een jaar of vier in het zadel, dus daar mag je best even een uurtje (of twee) voor uittrekken.
Er was keuze genoeg, maar door dat enorme vel was het een gedoe om bij die keuze te geraken. Je kon er ook voor kiezen thuis te blijven en het spektakel langs je heen laten gaan. Jouw keuze zal dit keer geen verschil maken. Dat deed het de vorige keer ook al niet. Hoe verzuipt jouw stem in dit ‘feest der democratie’? Hoeveel keuzes maakt een mens per dag? Honderden? Duizenden? Je hebt het niet door, maar je doet de hele dag niet anders. Ga ik mijn bed uit? Of blijf ik nog even liggen? Gelijk koffie? Of een glas water? Daar begint het al mee. En dat gaat maar door.
Je begint als resultaat van de keuzes van anderen. Je ouders kozen voor elkaar, levenslang of voor een half uurtje en jij bent de uitkomst. Gefeliciteerd. De eerste paar jaar worden alle keuzes nog voor je gemaakt, maar steeds nadrukkelijker wil je zelf kiezen. “Zelf doen” zeggen de meeste ukken al snel.
Je keuzes, hoe onbenullig en subtiel ook bepalen daarna je toekomst. Je bent wat je kiest. Of je werd wat je bent door je keuzes. Neem ik die sigaret? Dat biertje? Stap ik daarna achter het stuur?
Blijf ik op school en doe eindelijk eens echt mijn best te snappen waarover het gaat? Of nok ik af en zoek ik dat baantje van een paar tientjes per week?
Ik had het niet in de gaten, maar die keuze was een grote afslag naar een geheel nieuw pad. Tegelijkertijd sloot het alle opties af waaraan ik destijds dacht. Ik werd geen dierenarts, dat was wel duidelijk. Voordeel was dat die bromfiets bereikbaar werd en het gezeur over mijn erbarmelijke schoolprestaties verdween. Niet minder werden de keuzes, jaar in jaar uit, elke keer opnieuw. Elke keuze heeft impact, de ene keer meer dan de andere, maar dat weet je pas achteraf.
Een vriend koos ervoor om een aantal jaar geleden 30 duizend euro uit te geven omdat hij geloofde in een idiote manie, hij kocht 1.500 Bitcoins. Twintig euro per stuk betaalde ‘de gek’ ervoor. Ik niet, ik keek ernaar en dacht? “Waardeloze nieuwlichterij, als je mij wilt bestelen moet je met een beter plan komen”. Ik stapte pas voorzichtigjes in deze ‘waarheid’ toen ik voor dat bedrag 1 Bitcoin kon kopen. Toen dacht ik “Misschien?” En maakte de keuze. Hij was alweer veel verder. Hij had ze toen allang verkocht en streek tienduizenden euro’s winst op. “Wie winst neemt, wordt niet armer” zal hij hebben gedacht. Juiste keuze? Misschien, maar als hij ze had gehouden? “Maak het sommetje maar even” zou ik zeggen.
Maar goed, u en ik hebben laten blijken hoe we het beleid en de keuzes van de afgelopen regeerperioden waarderen. Wij, of anderen hebben aangegeven dat “deugen” iets is wat je moet doen en niet iets is wat je anderen moet opdringen. Sommigen hebben zich zelfs gerealiseerd dat er eens een ijstijd was en dat het klimaat al miljoenen jaren verandert zonder dat wij het hebben kunnen stoppen. Waar onze politieke keuze toe gaat leiden en of we er onder gaan lijden, dat zien we de komende tijd wel weer. Het is nu weer tijd voor de keuzes die meer effect hebben op uw eigen leven.
Hans de Vries (was vroeger potplantenteler)
Hans@FrogsFarms.com
