De verkopen van onze planten voor volgend jaar zijn in volle gang. Laatst bood ik een grote klant een iets hogere prijs aan als dit jaar. Bij het nabellen van mijn offerte volgde een ijzige stilte toen hij dit constateerde. Een andere klant vertelde ons dat hij iedere order goedkoper moest inkopen of anders een andere teler ervoor moest gaan zoeken. Ook zijn ons orders voor volgend jaar niet gegund bij een verschil van minder dan één cent. Het spel is op de wagen zullen we maar zeggen.

Waar eerder de kosten steil omhooggingen en er nog enigszins begrip was voor onze prijsstijgingen, worden die op het moment moeilijk geaccepteerd. De retailers en handelaren doen in ieder geval goed hun best om de prijzen te laten dalen waar dat lukt. Ik kan me nog herinneren dat we tien jaar geleden in een soortgelijke situatie zaten en niemand elkaar iets gunde in de keten, met alle gevolgen van dien. Ik ben benieuwd hoe dat nu uitpakt.

Deze prijsontwikkeling heeft ook een effect voor de naderende CAO-onderhandelingen. De vakbonden slijpen de messen en landelijk wordt er alweer gedreigd met staken voor veel hogere salarissen. Ten eerste heeft de tuinbouw (helaas) veel medewerkers die tegen het wettelijk minimumloon aanzitten. Dit loon is het afgelopen jaar fors gestegen en ook per 2024 komt daar een flinke portie bij. Waarschijnlijk zal er een herschikking moeten komen van de schaalindelingen. Het is ieder gegund, maar met dalende verkoopprijzen in het vooruitzicht zal er stevig onderhandeld moeten worden door de werkgevers om de lasten niet te veel uit de pas te laten lopen.

Het is helaas raar maar waar, maar voor voedsel en sierteelt heeft onze maatschappij nauwelijks geld over, terwijl consultants belachelijke tarieven hanteren om te vertellen hoe een ander zijn werk moet doen. Het zou mooi zijn als vakbonden en werkgevers samen konden werken om de verdiencapaciteit van de glastuinbouw structureel te vergroten om onze mensen structureel dik boven modaal te kunnen belonen. Dat er samen kansen liggen om met de vakbonden op te trekken is wel duidelijk geworden na een gesprek op onze kwekerij. Dat ieder zijn rol heeft is ook wel duidelijk, maar er is één gezamenlijkheid waar alle partijen niet omheen kunnen; zonder telers is er niets te verdelen of te verhandelen.

Dieter Baas, perkplantenteler in Ens