Laatst was ik weer eens bij Royal FloraHolland en daar overkwam het me weer eens. Heb je een goed gesprek met iemand op leeftijd en voordat je er erg in hebt, wordt hét woord gezegd en ligt het op tafel. En zodra het daar ligt, dan weet je dat er geen weg terug is en moet je geduldig, of ongeduldig, de rit uitzitten. Het woord waar ik een beetje bang voor ben is: vroeger…
Vaak ben ik er wel beducht op en probeer tijdig het gesprek een andere wending te geven, maar deze zag ik niet aankomen. Ik moet er heel perplex hebben uitgezien, want nog niet bekomen van de eerste preek over het wel en wee van de tijd dat het eigen gras nog groener was dan dat van de buurman, of de volgende ‘vroeger’ werd afgevuurd. Zo waren de producten mooier, harder, groter en brachten ze veel meer geld op. Werd er veel harder gewerkt, minder gezeurd en was er een duidelijke visie. Enfin, zodra er vanuit die bewierookte verleden tijd wordt geklaagd, kan ik dat niet altijd over mijn kant laten gaan. Dan moet ik toch even teruggeven dat onze voorgangers hebben kromgelegen zodat wij het beter zouden hebben dan zij. Dat zij vroeger de keuzes hebben gemaakt die zorgden voor de huidige situatie. Dat dit vaak een langzaam rijpend proces is en dat daarom degenen die als eerste deze weg zijn ingeslagen niet altijd de credits krijgen.
Deze oudere man was net zijn bedrijf verloren door een faillissement, na bijna een werkend leven voor de klok van diverse bloemenveilingen te hebben geproduceerd. Hij keek me aan en ik kreeg vilein terug dat die keuzes van de veilingen al jaren niet meer coöperatief uit te leggen zijn. Sterker nog dat sinds mijn tijd als teler, de laatste tien jaar, de ene na de andere CEO een ontslagronde heeft verpakt als ‘visie’ en hiermee het belangrijkste kapitaal de deur uit heeft gestuurd. Een paar jaar geleden had hij even de hoop dat er een CEO was gekomen met hart voor de sector én een visie vooruit. ‘We’ zouden weer een sterke klok krijgen en daarbij lag er ook nog een miljard euro aan marketingwaarde voor het grijpen.
‘Waar is het misgegaan? Waarom is het niet meer zoals vroeger’, vroeg hij met tranen in zijn ogen. Bijna kon ik het niet laten hem terug te geven wie dit langzaam rijpend proces destijds zijn gestart. Bijna.
Dieter Baas
Perkplantenteler in Ens
Foto: VidiPhoto.
