Bij ons op de kwekerij is de verdeling tussen mijn broer en mij op een soort organische manier ontstaan. Hij kan goed telen en produceren, ik heb meer voorliefde voor cijfers en analyses. Mijn broer heeft veel meer gevoel voor het kweken van planten en lijkt wat dat betreft meer op mijn vader dan ik.
Van jongs af aan weet ik daarom ook niet beter, dan dat een ‘echte’ kweker, op het moment dat hij een afdeling betreedt, precies voelt wat er in die afdeling gebeurt met zijn planten. Dat vond ik altijd zo raadselachtig en ik heb heel vaak geprobeerd om dit ‘gevoel’ te ervaren. Dan liep ik de kas in naar een willekeurige afdeling. Zodra ik die binnenstapte wachtte ik op de golf van informatie die dan over je heen zou moeten spoelen. Gewoonlijk gebeurde er dan niet veel.
Dus bedacht ik een checklist met punten die ik kon afvinken. Zonder referentiepunt zei het echter niet veel. En dus stond ik vaak te wachten op dat ‘eureka moment’. Ik begon vaak weer opnieuw, om gek van te worden. Ik had al vrij vroeg door dat ik geen kweker-kweker zou worden. Zonder cijfertjes, checklijstjes en modellen om iets te analyseren vond ik er eigenlijk niet zo veel aan.
Enfin, ik ben zeer tevreden over onze onderlinge verdeling. Maar al jaren hoor ik en lees ik in Onder Glas over Het Nieuwe Telen en was benieuwd wat dat nu precies inhoudt. Ik krijg een hele lijst terug in Google over energiezuinigheid, optimale productie en duurzame teelt. Ik begin bovenaan en download het boek van Kas als Energiebron en begin te lezen. Ik ben direct geïnteresseerd. Het gaat over analyses, meten is weten en planten kweken als wetenschap in plaats van louter op gevoel. Ik voel de inspiratie stromen. Dit klinkt als muziek in mijn oren; planten reageren gewoon volgens een model. Misschien kunnen we de opkweek dan wel digitaliseren, de planten via computermodellen zo efficiënt mogelijk opkweken en ze precies in bloei hebben op het moment dat de klant ze heeft besteld. Dit klinkt alsof ik het ook zou kunnen!
Ik haast mij naar mijn broer. Hij staat met de laatste violen bij de afvalcontainer. Zijn ogen staan somber en hij mompelt dat het zo koud is dat niemand met zijn handen in de tuin wil en we de boel net zo goed weg kunnen gooien. Ai, pijnlijk word ik eraan herinnerd dat we een seizoenskwekerij voor buitenplanten zijn. Het weer is toch weer koopman en ik sluit snel Google af.
Dieter Baas
Perkplantenteler in Ens
Foto: VidiPhoto.
