Met plantmetingen wordt bepaald welke gewassen de meest gunstige eigenschappen hebben. Deze metingen vinden steeds vaker geautomatiseerd plaats met behulp van kunstmatige intelligentie op (2D) afbeeldingen. Dit beperkt zich tot enkele eigenschappen, zoals het aantal vruchten of bladeren.
Met steeds meer data en rekenkracht is het makkelijker om nauwkeurige 3D reconstructies te maken. De vraag is echter hoe dit om te zetten in bruikbare data.
Samenvatting van de plantstructuur
In dit project van Wageningen University & Research worden 3D-planten geanalyseerd door middel van een skelet. Dit skelet (zie afbeelding) is eigenlijk een samenvatting van de plantstructuur. Uit het skelet kunnen we de internoden, de hoogte, de bladhoek en de stengeldikte bepalen. Naast plantmetingen wordt het skelet gebruikt voor het creëren van synthetische (kunstmatige) data.
De verwachting is dat deze synthetische data een belangrijke rol gaan spelen bij het verbeteren van robotica in de tuinbouw. Met de combinatie van bovengenoemde gegevens is vast te stellen voor welke rassen en eigenschappen de robot beter werkt. Om hiermee vervolgens de ontwikkeling te versnellen en robots klaar te maken voor de praktijk.
Tekst: Bart van Marrewijk
