Onze leverancier stuurde afgelopen week een mailtje dat ze door de marktontwikkelingen een prijsverhoging moeten doorvoeren. Normaal gesproken hebben we jaarprijzen, dus ik ga ervan uit dat dit voor ‘daghandel’ is en niet voor ons, dus die gaat de prullenbak in. Volgende mailtje verschijnt. Zelfde verhaal. Nog een mailtje en nog een brief vertellen mij dat zelfs contracten niet meer heilig zijn en opengebroken kunnen worden. Daar schrik ik toch wel van en ik neem even de tijd om zaken te overdenken.
Het patroon dat ik zie, komt terug bij de ontwikkelingen van diverse grondstoffen zoals veen, een schaars product. De wereldbevolking groeit en uit alle delen van de wereld groeit de vraag naar professionele potgrond. De aankomende dertig jaar verdubbelt de vraag naar veen zelfs. Diverse Europese landen stoppen echter met de winning uit duurzaamheidsoverwegingen. Maar verreweg het meeste zwartveen wordt nog steeds verbrand. Met de wetenschap dat zwartveen schaars is en voedsel belangrijk, lijkt het mij logisch dat we geen veen meer gaan verbranden, maar inzetten in de tuinbouw. Alternatieven voor veen zijn er op korte termijn onvoldoende. Daarbij valt er over die alternatieven ook heel veel te zeggen qua klimaat- en milieu-impact. Stoppen met verbranden zorgt volgens mij voor voldoende beschikbaarheid, wat een gunstig effect heeft op de prijs en dus ons voedsel en onze bloeiende blijmakers betaalbaar houdt.
Ander voorbeeld: plastic. De tuinbouw is al decennialang het afvalputje van plastic recycling “Je kunt er altijd nog een plantenpack van maken” zei onze leverancier altijd, en dat zijn we volgens mij om zeep aan het helpen. Nu belt hij op en zegt dat er niet voldoende koelkasten kapotgaan, zodat ze gerecycled kunnen worden om al onze packs van een kleurtje te voorzien. Ik herhaal: om onze packs aan PCR-voorwaarden te laten voldoen, moet er wit materiaal mee gemengd worden. Dat witte materiaal komt van kapotte koelkasten, maar die slijten onvoldoende om aan de stijgende vraag te voldoen. Hierdoor stijgt de prijs en komt de beschikbaarheid überhaupt onder druk te staan. “Oh ja, zwart materiaal is spotgoedkoop op het moment, maar dat mag zeker niet?”, vraagt hij nog. “Nee”, zeg ik, “ik los het wel op” en met een sloophamer in mijn hand, doe ik de koelkast thuis open.
Dieter Baas, perkplantenteler in Ens
