Het blijft elk jaar een spannende periode: de weken waarin telers hun ras voor volgend jaar bepalen. Het voelt een beetje als de transferperiode in het profvoetbal: wie gaat waar naartoe? Mijn ervaring is dat ik liever een jaar te laat overschakel op een ander ras, dan een jaar te vroeg. De afgelopen vijf jaar hebben we een ras van Rijk Zwaan gehad en je ziet dat de teelt dan geen – onaangename – verrassingen meer geeft. Mijn keuze is altijd gebaseerd op smaak en op uitwendige kwaliteit, maar is dat verstandig?
Bij paprika wordt smaak echter nog steeds ondergewaardeerd, helaas. Geen keurmeester bij de retail die bij zijn kwaliteitsbeoordeling ook een hap van een paprika neemt. Logisch dat veel telers bij hun rassenkeuze dan ook vooral gaan voor meer kilo’s. De KCB-normen bieden productietelers immers de mogelijkheid om ook met 10% afwijking nog steeds in de hoogste kwaliteitsklasse te zitten. Een natuurproduct kan nooit altijd perfect zijn, vandaar die marge. Speel je daar bewust op in, dan is dat economisch gezien een begrijpelijke strategie.
Die marge in de kwaliteitscontrole betekent ook dat ik als kwaliteitsteler niet word beloond als ik een partij paprika’s aanbied met 0% afwijking. Slim of niet? Waar het om gaat is waar je als teler en ondernemer blij van wordt. Ga je voor de economische weg, voor het optimale ‘return on investment’, of bestaat er ook nog zoiets als passie, als voldoening? Ik word oprecht blij als er een schitterende partij paprika’s uit de kas komt, dat compenseert voor mij een paar euro minder in de portemonnee aan het eind van de rit. Op de langere termijn kan focus op kwaliteit bovendien weleens rendabeler zijn, daar geloof ik in. We heten niet voor niets Quality Peppers.
Het is vooralsnog een feit dat de consument gaat voor een paprika die scherp is geprijsd. Een consumentenpanel heeft me ooit geleerd dat de paprika primair wordt gezien als een bijgerecht, een toegevoegde smaakmaker. Een stuksprijs van een euro is daarom de grens. Misschien moeten we de consument wat nadrukkelijker confronteren met de smaak van de ene of de andere paprika. Tot die tijd blijft het voor mij en veel collega’s een strijd, een dilemma tussen passie en portemonnee.
Maikel van den Berg.
Paprikateler in Bleiswijk.
