Zag het tijdens een taxiritje in een vreemde stad. Hij straalde helemaal. Vrolijk huppelend achter zijn grote held (een wat gezette, oude pitbull die het rondje al honderden keren had gelopen) straalde het puppy als super blije eikel. “Hij mocht ook mee”. Het tafereeltje zag er vrolijk en aanstekelijk uit.
Het beestje zou in ons land zo minister kunnen worden, of op zijn minst Tweede Kamerlid. Past moeiteloos tussen de Cora’s en Christianne’s en al die andere ‘puppy’s’ die dagelijks enthousiast de bankjes binnenschuiven om hun onwetendheid te debiteren. Wat een verademing was het om in Buitenhof de oude rot Remkes aan te horen die op vriendelijke toon iedereen nog weer eens op zijn plaats zette. Te beginnen met het reutje Jesse, die had een openstaande microfoon gemist en vrolijk zijn bek voorbij gekwetterd. “Ff er doorheen jassen.” Jesse had gelezen wat hij hoopte en dat moest snel wat worden voordat moeder Caroline door had waar zij eigenlijk zo enthousiast over was. Want één ding wist Jesse zeker, ze had geen idee wat er in het stuk van Remkes stond. “Ze kon gewoon niet lezen.” Remkes had blijkbaar ook geen idee wat hij er in had geschreven want hij verklaarde dat Jesse er zelf geen snars van had begrepen en dat hij in elk geval niet had opgeschreven wat Jesse gelezen dacht te hebben.
Maar goed, ik word dus doodmoe van al die enthousiaste regeerders die niet gehinderd door hun gebrek aan levenservaring of kennis van het onderwerp vrolijk mee kwispelen en kwijlen, op TV en voor de radio. Zo ving ik via die radio wat gekwetter op van aanstormend talent, ‘Jonge’ Socialisten, Democraten, Christenen, van alles bij elkaar, die onze energieproblematiek te lijf gingen. “Een miljard m³ gas verknoeien in een kunstmestfabriek? Idioot.” Vond de één, “die kon wel dicht” zei de ander. Er werd niet bij bedacht dat De Wereld volgend jaar ook nog moet eten en dat dit zonder kunstmest helaas niet zal lukken. “Gas voor de sierteelt, dat was ook idioot. Evenals voor de plastic industrie en een aluminium fabriek.” Kortom, ze bespaarden zo de 25% die ondertussen al is afgehaakt.
Geen van de ‘puppy’s’ vroeg zich af of we nu wel zorgvuldig genoeg waren omgegaan met de ‘grote boze wolf’. Het dichtdraaien van de gaskraan is blijkbaar door iedereen geaccepteerd als een natuurverschijnsel. Of het stond toch al op hun wensenlijstje. Over 20 jaar hebben we tenslotte nieuwe duurzame schoenen. Hoog tijd om de oude nu te dumpen. Alsof de manier waarop Europa met Poetin om is gegaan de enige mogelijkheid was onze invloed aan te wenden. Alsof onze overhaaste boycot-acties een overweldigend effect hebben gehad. Ze hebben niet door dat wij onszelf in een hoek hebben geschilderd waarbij we nu 20x de gasprijs betalen aan Uncle Sam, onze baas, die veilig en ver weg vertelt hoe wij ons dienen te gedragen. Iedereen in ons werelddeel volgt blind een treurige, struikelende bejaarde die zich afvraagt waarom hij de 2 maanden geleden overleden senator maar niet ziet staan. Onze politiek vergeet in overgrote meerderheid wie ze vertegenwoordigt en begrijpt niet dat er nu meer houtkachels worden verkocht dan warmtepompen. Over elkaar struikelend richting hun eigen morele gelijk. “Wen er maar aan”
Hans de Vries (was vroeger potplantenteler)
Hans@FrogsFarms.com
