Ik was een uurtje te vroeg, dat gaf me de tijd nog even te praten met de organisatie van het ‘Event’ wat ik ging bezoeken. Een voordeel van het ‘ouwe man’ zijn, je hebt toch wat meer tijd dan vroeger. Auto geparkeerd, liep ik monter richting zaal. Ik keek mijn ogen uit.
Al een aantal jaar ben ik een enthousiast ‘gebruiker’ van de robotmaaier. Die maaiers klommen daar stoïcijns langs de slotgracht tegen de aarden wal op, die rond het ‘fort’ erachter lagen. Er reden er volgens mij wel drie, vier of zelfs vijf? En niet van die ‘gewone’ kleintjes, zoals wij er thuis eentje hadden, hier werkten van die dure futuristische AWD maaiers. Dat was pas echt gaaf. Snel de telefoon gepakt en een paar plaatjes aan de thuisbasis gezonden.
“Ben je er al?” Was het koele antwoord. Niet iedereen is even enthousiast over zo’n stukje speelgoed. Je kunt ook zelf maaien. “Wat een mooi gebouw.” Kwam er achteraan. Het was inderdaad een schitterend gebouw waar ik ondertussen langs liep en waar ik, volkomen fout, stond geparkeerd. Er was ook een parkeergarage bij het theater, dat had ik ff gemist en ik stond me dus te vergapen aan het kantoorgebouw.
Het miezerde wat, dus ben ik er niet eens helemaal omheen gelopen. Richting concertzaal klom gelijk met mij een nog veel oudere heer vergezeld door wat ik inschatte als zijn kleinzoon de trappen van het theater op. Ik maakte een opmerking over het gebouw. Hij stopte even en vertelde me dat AFAS, waar we ons bevonden, een omzet draaide van 220 miljoen euro en een winst van 104 miljoen euro. Met dit soort resultaten, vond hij, kan je je ook wel iets veroorloven. Ik wist niet beter dan dat AFAS een muziekhal in Amsterdam was en een Alkmaars stadion met een matige overkapping. Het blijkt meer te zijn. Ik betaalde er al jaren aan via elke factuur die de accountant ons zond. Elke jaarrekening, elke loonafrekening, bij alles wat er in ons bedrijf gebeurde en bij alles wat we deden betaalden we een beetje mee.
Daardoor kunnen zij doen wat wij niet kunnen, 50% winst maken. We liepen langs het bedrijfsrestaurant. Daar pingelde ‘Jan Vayne’ de gouden werknemers op de vleugel de lunchpauze door. Kortom, een bedrijf met klasse.
Mooi dat dat soort dingen nog ergens kunnen. De loonkosten van AFAS lagen toen op 20% van de omzet en hun energiekosten worden niet eens genoemd. Jammer wel, dat wij dat niet kunnen. Als je in onze sector 10-15% winst weet te behalen dan doe je het fantastisch en je loonkosten liggen dan al snel rond de 40% evenals de energiekosten. Tot deze in korte tijd verdubbelden, weg was onze winst.
AFAS roept nu dat hun werk in het vervolg ook in 4 dagen moet kunnen. Zal best. Blijkbaar hebben zij geen concurrentie. Wij gaan meer de Grieken achterna. Daar werd de werkweek recentelijk iets opgeschroefd, zij mogen weer 6 dagen per week aan het werk.
Terug in de tijd, dat wou je toch?
Hans de Vries (was vroeger potplantenteler)
Hans@FrogsFarms.com
