Wat een nachtmerrie. Ik lig er al voor de derde nacht achter elkaar ‘s nachts wakker van, terwijl ik normaal als een blok in slaap val en nooit een droom kan onthouden. Nu kon ik me alles nog heel precies en gedetailleerd herinneren en daar schrok ik toch wel van.
Onlangs bracht CDA’er Maurits von Martels een bezoek aan ons bedrijf, onder andere om te horen over de problematiek rond gewasbeschermingsmiddelen in de glastuinbouw. Tijdens de discussie heb ik Greenpeace ‘geprezen’ voor het aanzwengelen van de middelendiscussie. Ook zei ik dat iedereen die roept duurzaam te ondernemen, verantwoordelijkheid moet nemen om onze wereld te beschermen tegen schadelijke middelen. Niet geheel zonder trots heb ik verteld dat wij in drie jaar tijd zijn omgeschakeld van 10% naar 80 tot 90% biologische opkweek. Terloops maakte iemand een opmerking dat ngo’s echter ook moeten blijven vernieuwen en dat de discussie rond het middelengebruik slechts het begin is.
Die gedachte liet me niet los. Het thema van deze editie van Onder Glas, gecombineerd met de immense druk en slagkracht van groeperingen als Greenpeace en Wakker Dier over middelengebruik en minimale levensruimte voor dieren, gaven mij direct veel stress. Wat nu als ook de bemesting onder een vergrootglas komt te liggen? Wij kunnen toch niet zonder kunstmest? Sindsdien word ik ’s nachts dus gekweld met dit vraagstuk.
In mijn dromen woedt een hevige discussie die steevast begint met de vraag: Hoe moeten wij zonder kunstmest? Daarna volgt er een soort ‘Zembla-voorstelling’ met de ergst denkbare scenario’s. Dit varieert van plastic planten tot lelijke, geelzuchtachtige planten waar echt niemand blij van wordt. Het eindigt steevast met roodbonte koeien op buisrailwagentjes, die ik door de kas duw om bij alle plantjes wat natuurlijke mest te laten vallen. Geduldig duw ik de koe naar de volgende groep planten en veeg adequaat de gemorste poep tot vlakbij de plantjes. Vreselijk!
Maar het ergste zijn vervolgens de activisten van Wakker Dier die binnendringen en beginnen te schreeuwen dat koeien meer ruimte nodig hebben op een buisrailwagentje. Geschrokken van het tumult word ik wakker. Wat een nachtmerrie, waar gaat dat heen?
Dieter Baas
Perkplantenteler in Ens
Foto: VidiPhoto.
