De recent afgestudeerde ontwerper Marco Federico Cagnoni ontwikkelde als afstudeerproject een bijzonder teeltconcept. Hij bedacht een methode om bioplastic te produceren uit specifiek geteelde schorseneren (Scorzonera) en paardenbloem (Taraxacum). Nu het theoretisch model gereed is, zoekt hij samenwerking met partijen om via vertical farming het concept en businessmodel in de praktijk te kunnen testen.
Voor zijn studie aan de Design Academy in Eindhoven ging de uit Italië afkomstige Marco Federico Cagnoni op zoek naar een oplossing voor een sociaal probleem. In zijn optiek is het namelijk onverantwoord om rijst, aardappelen, maïs en cassave te gebruiken om bioplastics te produceren. En dat is wat er op dit moment wel gebeurt.
Tekort aan landbouwgrond
In onze zoektocht naar alternatieven voor kunststof op olie-basis, gebruiken we steeds meer voedselgewassen. Nu al wordt bijna 0,01% van de wereldwijde landbouwgrond gebruikt voor de productie van PLA, oftewel polylactic acid, en deze trend zal de komende drie jaar met meer dan het dubbele groeien. Echter, naarmate de wereldbevolking groeit, hangt het voortbestaan van de mensen af van een gelijk opgaande groei van landbouwgrond voor voedselproductie. Het probleem is nog absurder omdat de bioplastic die we nu produceren vooral wordt gebruikt om wegwerpproducten te maken.
Voedsel voor wegwerpplastic
“We verspillen voedsel om objecten te produceren die ontworpen zijn om verspild te worden”, zegt Federico Cagnoni. “In mijn project stel ik een andere methode voor: eetbare planten kweken die ook latex bevatten. Op die manier kunnen we zowel rauwe bioplastic als voedsel oogsten, zonder verspilling van levensondersteunende koolhydraten. In mijn onderzoek verkende ik de ideale planten voor dit systeem, zoals paardenbloem en schorseneren. Deze blijken allebei zeer voedzaam en bevatten een hoge hoeveelheid latex. Schorseneren zijn bovendien een bron van EVA, een niet-toxische, antibacteriële en potentieel biologisch afbreekbare thermoplast die elastische, flexibele en sponsachtige kunststoffen van synthetische polymeren kan vervangen.”
Telen in vertical farm
Federico Cagnoni ging na de identificatie van de geschikte planten een stap verder en schetste in zijn afstudeerproject ook het ontwerp voor een grootschalige, geautomatiseerde vertical farm. Een dergelijk teeltsysteem kan zowel het energieverbruik, het waterverbruik als de menselijke arbeid verminderen. Dit zal de kosten van de producten drastisch verlagen en een economisch rendement garanderen voor de investeerders.
Tekst: Rob van Mil, beeld: Nicole Marnati
