Ruim twee jaar geleden voltooide potplantenteler Ronald van Marrewijk uit Maasland zijn studie Bedrijfskunde en agribusiness bij In Holland. In zijn afstudeerscriptie behandelde hij fusies tussen glastuinbouwbedrijven als middel voor schaalvergroting en versteviging van het management. In reactie op het artikel over bedrijfsovername in Onder Glas van november (pagina 6-7) stelt Van Marrewijk dat fuseren in zo’n situatie geen optie is. “Dan is het vaak al te laat.”
Conclusie voor een succesvolle fusie is dat de betrokken ondernemers elkaar door en door moeten kennen. En dat blijkt in de praktijk erg lastig. “Vaak zijn fusies aangegaan met een collega uit de studieclub, of met een neef of ander familielid. Het gaat er echter om dat mensen qua visie en taakverdeling op één lijn zitten.” Samenwerking biedt volgens Van Marrewijk wel degelijk perspectief, maar het moet ontstaan uit kracht en niet als redmiddel in een moeilijke periode. “Wanneer je als ondernemer in zwaar weer zit, dan is het al te laat. Dan zegt de bank ‘verkopen’. Die situatie moet je proberen voor te zijn, fuseren is beter uit kracht dan uit zwakte.”
Voor Van Marrewijk zelf is er de afgelopen twee jaar het nodige veranderd. Zijn bedrijf heeft hij inmiddels verkocht aan de gemeente Midden-Delfland en sinds 1 december is hij in dienst bij een werkgever in de potorchideeën. “Mijn bedrijf kon sowieso niet uitbreiden, vandaar mijn belangstelling destijds voor een fusie, en de gemeente wilde af van verspreid liggend glas. Op de plaats van mijn kas moeten weer koeien grazen.”
Dat besluit viel eind 2012, maar voor 2013 had de teler van potanthuriums nog planten gekocht. Nu staat de kas leeg en is Van Marrewijk klaar voor een nieuwe stap. “Het gevoel is goed, mede doordat ik toch niet vooruit kon met mijn bedrijf. Dan had ik uiteindelijk ook moeten verkopen. De regeling met de gemeente is goed. Ik kan bovendien in mijn huis blijven wonen, want dat heeft een burgerbestemming gekregen.”
Roger Abbenhuijs
