Vorige maand schreef ik mijn column bijna onderaan de vliegtuigtrap op Schiphol. Nu ben ik net enkele dagen terug uit Australië waar ik met mijn gezin veel heb gezien. Geen glastuinbouw, maar wel zaken waar ik als teler mijn gedachten over heb. Noemde ik in februari zaken waar ik vanaf deze kant van de aardbol een beetje jaloers naar kijk, na bijna vier weken ‘down under’ zet ik bij andere zaken toch wat vraagtekens.
Neem biologische bestrijding, dat in Australië wordt ingezet in het belangrijkste landbouwgewas: suikermais. Als ‘natuurlijke oplossing’ tegen schadelijke larven in het gewas werden jaren geleden op grote schaal padden geïmporteerd en ingezet. Daar zit echter een kanttekening aan. De beesten zijn dusdanig groot (van 10 tot 25 cm doorsnee) dat ze zelf geen natuurlijke vijanden hebben in de teeltgebieden, die als gevolg daarvan worden overspoeld door padden die zo stug zijn als een autoband. Ik vertrouw erop dat bij onze inzet van natuurlijke vijanden het voortbestaan van het ecosysteem centraal staat.
Anderzijds kiezen producenten van suikermais nog steeds op grote schaal voor chemische middelen. En niet zomaar een middel; het onkruidbestrijdingsmiddel Diuron is in ons land al bijna 20 jaar verboden, maar wordt in de Australische landbouw nog volop toegepast. Niet zonder gevolgen. Het middel spoelt bij harde regen rechtstreeks de oceaan in – zonder enige vorm van zuivering – en tast daar diverse zeegrassen aan. Ook kunstmest laat zijn sporen na. De daardoor verslechterde kwaliteit van het oceaanwater speelt de Starfish in de kaart. Deze roofvis eet het koraal letterlijk op.
Het koraal en de oceaan zijn natuurlijk erfgoed, maar de suikermaisindustrie is voor de Australische overheid en maatschappij kennelijk belangrijker dan de natuur. Trek je een vergelijking met de actualiteit van de Nederlandse glastuinbouw dan is dat letterlijk de wereld op zijn kop. Ja, we klagen als telers weleens over de alsmaar toenemende regeldruk in ons land, als gevolg van overheidsbemoeienis en kritische consumentenorganisaties. Maar nu ik de gevolgen van een tegengesteld beleid heb gezien…
Maikel van den Berg
Paprikateler in Bleiswijk
