Het regeerakkoord van het nieuwe kabinet levert weer voldoende stof tot nadenken. Het eerste dat me opvalt is de aankondiging dat Nederland weer kerncentrales krijgt. Ik ben een voorstander van deze schone energie. Let wel: ik ben niet van de generatie die een actieve herinnering heeft aan de ramp in Tsjernobyl, dus voel daar niet die emotie bij. Ik verwacht dat de nieuwe centrales schoner en veiliger zijn.
Vervolgens lees ik over de voorgenomen tariefverlaging van ODE, maar ook over het afbouwen van de inputvrijstelling van de WKK en het verlaagd tarief op energiebelasting voor ketelgas na 2025. Een omgekeerde beweging dan in omliggende landen, waar het gebruik van aardgas juist wordt gestimuleerd. Dat begrijp ik dus niet helemaal. Maar vooruit, we gaan dus uiteindelijk elektrificeren en dat spreekt me aan. Verwarming kunnen we regelen via aardwarmte of restwarmte van de industrie. Ja, ik geloof echt dat we naar een fossielvrije glastuinbouw gaan, mits er in de winter voldoende elektriciteit beschikbaar is.
Maar dan ga ik rekenen. De Finnen zijn in 2006 gestart met de bouw van een kerncentrale. De Fransen een jaar later. Beide centrales zijn nog niet opgeleverd. De aanleg en benutting van een aardwarmteput is een jarenlang proces. De aanleg van een pijpleiding met restwarmte uit Rotterdam, notabene om de hoek, duurt jaren en is onmogelijk duur. En voordat het elektriciteitsnet is aangepast op het verplaatsen van grotere vermogens zijn we minstens zeven jaar verder.
Ik zie dus een gat. Een heel groot energiegat, tussen 2025 en het moment waarop we gebruik kunnen gaan maken van alternatieve energiebronnen. Daarom vind ik dat de glastuinbouw, die onder een vergrootglas ligt qua energieverbruik, te weinig tijd krijgt om een transitie door te maken. Wat ik dus mis is een lange termijnvisie van de overheid. En een handleiding om als ondernemer de juiste stappen te nemen.
Maikel van den Berg, zaadteler in Bleiswijk
