De worsteling van paprikatelers met de groene perzikluis duurt voort. Door resistentieopbouw is er een luizenvariant ontstaan die nog moeilijker te bestrijden is. Een van de gevolgen is dat geoogste paprika’s onder de ‘plak’ zitten. Veel telers hebben nu interesse in een paprikawasser, die zo’n twintig jaar geleden werd ontwikkeld. “De machine is weer actueel, er is veel interesse voor”, volgens verkoopmanager Edwin Sol.
Veel telers kampen met luishaarden in het gewas die plak veroorzaken op planten en vruchten. Om te voorkomen dat vervuilde paprika’s de sorteerlijn ingaan is de interesse in een paprikawasser groot. “De gebruikte machines die nog op de markt waren zijn snel verkocht en we hebben ook veel aanvragen om een nieuwe te bouwen”, vertelt Edwin Sol van Buitendijk-Slaman.
De specialist in oogst en interne transportsystemen ontwikkelde twintig jaar geleden al een paprikawasser, als afgeleide van een tomatendroger. “Destijds is de machine vooral gebruikt voor de export naar Japan, waar een nultolerantie ten aanzien van insecten geldt. Tegenwoordig zijn de paprikawassers vooral in gebruik bij biologische telers en buitentelers”, vertelt de verkoopmanager.
Nieuwe vraag
Vrij abrupt komt daar nu dus de vraag vanuit de Nederlandse gangbare teelt bij. Naast telers komt de vraag ook van veilingen en telersverenigingen met eigen verpakkingscentra.
“De wasser kan stand-alone of vooraan in de sorteerlijn geplaatst worden. Vanwege de afmeting van 4 tot 6 meter lengte past de machine niet zomaar in elke sorteerloods en in elke lijn”, volgens Sol. De machine bestaat uit een combinatie van een sproei- en wassectie en een droogsectie. De vruchten worden ingevoerd en rollen vervolgens over een band met borstels van ongelijke hoogte. Via sproeibuizen worden de paprika’s enkele keren nat gesproeid met schoon warm water. Dan volgt het drogen, eerst met ronddraaiende sponzen, daarna met droge lucht blazers.
“De rollen zijn ongelijk gemaakt zodat de vruchten omhoogkomen en telkens van positie veranderen. Dat is nodig om ook de kelken goed schoon te krijgen, dat is het lastigste namelijk”, legt hij uit.
Inpasbaar
Een paprikawasser blijkt echter niet zo makkelijk inpasbaar in elk bedrijf en in elke sorteerlijn. “Dat is afhankelijk van welk oogstsysteem je hebt. Telers met een onderlosser − dus een bak die je kunt lossen met een klep onderaan − kunnen de vervuilde paprika’s makkelijker apart houden en stand alone wassen. Dat is handig, want slechts een deel van de paprika’s raakt bevuild met luizenafscheiding.”
Maar met een volautomatisch systeem is het een ander verhaal, zegt Sol. “Dan heb je het nadeel dat je paprika’s niet apart kunt houden, maar dat alles naar de sorteermachine gaat. In dat geval moet je alle paprika’s wassen.” Hij ziet wel dat sommige grote bedrijven met centrale sorteerloodsen en veilingen die keuze toch maken en een paprikawasser integreren in hun sorteerlijn.
Forse investering
“De machine vergt een investering van 60.000 à 70.000 euro. Omdat nog niet duidelijk is hoe lang je deze voor het huidige probleem nodig hebt, is dat best een stap. Wij zien dat op sommige bedrijven nu gekozen wordt voor het handmatig wassen van plakkerige paprika’s, voordat ze de sorteerder ingaan.”
Hij ziet her en der ook dat oude tomatendrogers worden voorzien van sproeiers en ingezet als paprikawasser. “Maar dat zal telers niet helpen bij dit probleem.”
Het bouwen van een machine kost momenteel zo’n zestien weken, vanwege de levertijden op materiaal langer dan normaal. De machines die nu nog in productie genomen worden zullen voor het volgende teeltseizoen zijn, verwacht Sol.
Tekst: Koen van Wijk
