Een eigen glastuinbouwbedrijf, dat was mijn droom. Omdat mijn ouders geen kas hadden, moest ik dat zelf − samen met mijn vrouw Chantalle − voor elkaar zien te boksen. En dat hebben we ook geprobeerd, zo’n 20 jaar geleden. Maar we hadden geen rooie cent en kregen het financieel niet rond.
Of ik mijn droom definitief heb laten varen? Aan de ene kant wel. Ik ben nu 46 en te oud om nog voor mezelf te beginnen. Anderzijds voelt het alsof ik mijn droom wel degelijk heb kunnen waarmaken. Ik werk al 30 jaar als bedrijfsleider en heb in die rol altijd het gevoel gehad dat ik mijn eigen bedrijf runde. Daarvoor gaven eerdere werkgevers mij de ruimte en het vertrouwen en ook op mijn huidige plek krijg ik die vrijheid. Daar ben ik enorm dankbaar voor: ik werk voor een baas, maar kan tóch ondernemen.
Sowieso vind ik dat een werknemer zijn job moet uitoefenen alsof hij eigen baas is. Ik kan me enorm ergeren aan mensen die laconiek omspringen met verantwoordelijkheden en het niet zo nauw nemen ‘omdat het toch maar geld van de baas is’. Wanneer ik een misser bega in de teelt en dit ons bedrijf geld kost, lig ik daar nachtenlang wakker van.
Ik ben van mening dat er in dit land veel meer respect mag en moet zijn voor ondernemers. Zowel vanuit werknemers als vanuit de politiek. Ondernemers dúrven immers hun nek uit te steken en risico’s te nemen. En zonder ondernemers zijn er geen banen en is er dus ook geen brood op de plank. Dat realiseren we ons met zijn allen veel te weinig in dit land. De politiek vuurt een tsunami aan regels af op ondernemers. En daar komt maar geen eind aan.
Als we zo doorgaan, blijft er geen bedrijf meer over. Het wordt hoog tijd dat er in Den Haag bewindslieden aan het roer komen met verstand van zaken. Die niet alleen schreeuwen, maar weten waar ze over praten en minstens tien jaar hebben gewerkt in de sector waarvoor ze beleid moeten formuleren. Dan pas krijg je wet- en regelgeving die hout snijdt. En daar zijn we met zijn allen wel aan toe!
Peter van Ninhuys, teeltmanager bij Van Gog Kwekerijen Helmond
