Toen het vroeger bij ons thuis aan de eetkamertafel over mooie bedrijfsruimtes ging, kreeg ik als klein ventje al te horen dat dit alleen maar veel geld kost. Bovendien werd het geld daar niet verdiend; in de kas moest het gebeuren. Op zich een logische constatering. Bedrijven waren nog klein met weinig automatisering en pauzeren werd in huis gedaan, iedereen kon aanschuiven. Het gaf veel gezelligheid en een bepaalde band met elkaar.
Nu is dat allemaal toch anders. Mijn eettafel is niet groot genoeg meer om alle medewerkers aan te laten schuiven en ook in de bedrijfsruimte vinden heel wat activiteiten plaats die te maken hebben met de oogst van de bloemen. Investeren in een bedrijfsruimte is dus zeker geen weggegooid geld. Wat we wel proberen mee te geven is het belang van het huislijke gevoel. Dat leidt tot een goede sfeer en uiteindelijk tot topprestaties.
Daarnaast wordt ook de uitstraling van het bedrijf naar de omgeving toe steeds belangrijker. Dan gaat het niet alleen om de buitenkant van het bedrijf. De laatste tijd liggen we als tuinbouwsector steeds meer onder een vergrootglas en dat voelt niet prettig. Voor je het weet staat er een grote kop in de krant over het gebruik van bestrijdingsmiddelen, of over hoe we ons personeel huisvesten in de sector. Vaak is dit niet terecht, of betreft het een incident waarvan de ondernemer zich niet eens bewust is. Maar ja, het kwaad is dan al geschied en hoe ga je daarop reageren? Moeilijke vragen.
Daar heb je bijvoorbeeld ook mee te makken als buurtbewoners en telers op één lijn zitten wat betreft huisvesting op eigen terrein. Wanneer de (lokale) overheid daar niet aan wil meewerken en betrokkenen kansen ontneemt, wordt het een moeilijk verhaal. Helemaal wanneer deze bestuurders vervolgens verkeerde keuzes maken die de burgers niet accepteren. Anti-tuinbouwpartijen zijn er dan uiteraard als de kippen bij om de schuld alsnog in de schoenen van de tuinbouw te schuiven.
Ik merk aan mezelf dat het lastige en voor ons nieuwe materie is, want hoe ga je hierop reageren en hoe zet je het negatieve om in iets positiefs? Bied de gemeentepolitiek de tuinbouw überhaupt de mogelijkheid om zaken als huisvesting zelf aan te pakken? Wat vroeger dus een bijzaak was, is steeds meer een hoofdzaak. Al is het nog steeds een feit dat het onder het glas moet worden verdiend; en nee, dan bedoel ik geen vergrootglas.
Marius Mans
Gerberateler in Brakel
