Wat zat ik er een jaar geleden ontzettend naast, ik voorspelde dat rond 2025 het eerste kabinet Wilders zou aantreden. Soms gaat Den Haag toch sneller dan je denkt. Geert verpletterde de concurrentie in het wel erg vroeg door Rutte weggegeven verkiezingscadeautje. Mark wou weer voor de klas, sober als hij is, wil hij nu ‘echt voor Nederland aan het werk’. Ik hoop intens dat dit hem lukt.
Alweer een jaar voorbij. Ik heb er weinig origineels over te zeggen. Eigenlijk kan mijn gekrabbel van een jaar geleden zo worden gekopieerd. Zelfde verhaal, geen probleem opgelost en een paar nieuwe erbij. Kommer en kwel. Dat is te zeggen, het gaat mij persoonlijk best. Als pensionado heb ik alle tijd om ‘Bello’ uit te laten en aan mijn teloorgaande figuur te zien is er ook ruim voldoende te eten. We zitten warm en droog bij de houtkachel en soms schijnt zelfs de zon. Wat wil een mens nog meer? Dat is het dus niet, blijkbaar voel ik dan toch enige betrokkenheid bij de medemens wiens lot ik via de media regelmatig tot mij neem.
Dat stemt niet altijd vrolijk. Alhoewel? De Volkskrant kwam recent met een geweldige mededeling. “Mensen met praktische beroepen gaan topsalarissen verdienen”
Eindelijk, het zal eens tijd worden. Mijn eigen bezigheden, ergens achter een bureau bedenken hoe anderen iets sneller of beter kunnen doen, zijn de afgelopen decennia enorm overgewaardeerd geweest. Dat weet ik heus wel. Als een kameleon paste ik me naadloos aan.
De toekomst was aan de witte boorden: de mensen achter de bureaus die hun witte overhemd al snel inwisselden tegen een T-shirt en coltrui. Beleidsmedewerkers, adviseurs, onderzoekers, toezichthouders, ict’ers, financiële wizards, bedrijfskundigen, geografen, life- en alle andere soorten coaches, historici en culturele antropologen en nog een honderdtal andere benamingen van mensen die geen aardappel de grond uit krijgen waren de onmisbare goeroes om ons vooruit te helpen. Met hun ‘hooggeschoolde’ hersenen gingen zij het grote geld verdienen. De universitaire opleiding werd het ideaal en de lts afgeschaft. Ik had geen van de opleidingen maar wel een kantoor met een goede stoel en zat er dus altijd wel lekker.
Nu is er opeens schaarste, er zijn geen mensen meer om het echte werk te doen, die zijn op. Ergens in Oost-Europa lopen er waarschijnlijk nog wel een paar, maar die mogen er van Omtzigt echt niet meer bij. Ze pikken ‘onze’ huizen in en onze artsen weg. Denk dat dit wel klopt. Een miljoen inwoners erbij in 8 jaar tijd is ook wel wat veel. Een miljoen mensen om onze taal aan te leren, te onderwijzen in onze superieure moraal, gewoonten en gebruiken en dat allemaal in een 3 tot 4-daagse werkweek, als zijnde de maximale tijd waarin onze elite hun ‘beste zelf’ nog met anderen kan delen. Ga er maar aanstaan. Daar komt nog bij dat de bezem ook flink door de baasjes is gegaan. Voor een werkgever of leidinggevende die iets minder soepel, voorzichtig en correct is in het kenbaar maken van zijn of haar wensen aan de gevoelige zielen die het werk moeten doen is geen plek meer in onze maatschappij. Hun aanpak van ‘niet lullen maar poetsen’ is nu achterhaald en ongepast. Kan echt niet meer.
Ik ben geen jaar te vroeg gestopt, dat is wel zeker.
Hans de Vries (was vroeger potplantenteler)
Hans@FrogsFarms.com
