Gratis…. Hoi, hoi, alweer een record aan gruzelementen. Op zondag 28 september stond de teller al op 542 uur, 542 uur gratis elektriciteit. Nog voor half augustus haalden we al meer uren dan in heel 2024. Helemaal gratis. Wat zijn wij toch goed bezig. Nou ja, het was niet echt gratis natuurlijk. Wel voor Jan met de korte achternaam, want de opwekker kreeg er niets voor en u had er niets aan.
De kosten van deze ‘gratis’ uren betaalde de fabrikant, dat zijn u en ik met zonnepanelen. Wij betaalden zelfs 6.642 euro toe aan de afnemer. Dat was een gemiddelde van min 14,35 euro per megawattuur. Wij betaalden uiteraard ook nog het vastrecht, belastingen, kosten van facturatie, verzekering, keuringen, boetes en de rente over het investeringsbedrag. Dat investeringsbedrag krijgen we met een negatieve opbrengst nimmer terugverdiend.
Gratis voor de één is dus pech voor de ander. Het was gratis voor Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk, die wij alle drie flink toebetalen om ons stroomoverschot af te nemen. Het waren kosten voor de Nederlandse panelenbezitters. Maakt onze klimaatwappies niet uit, zij juichen want we mogen de weggegeven groene stroom mooi wel van ons CO₂-saldo aftrekken. Die wappies juichen wel vaker kortzichtig, ze denken dat vervuiling alleen vanuit Nederland komt en tellen de geïmporteerde vervuiling niet mee.
Als ons pad maar mooi is schoongeveegd zijn ze blij. De hoop bladeren die de buren vervolgens bij ons over de haag kiepen zien ze toch als ‘keurig opgeruimd’.
Nog meer blij nieuws? Die ‘bladerhoop’ van gratis stroom groeit lekker door en verdubbelt nog rond 2030.
Bijkomend hoofdstuk is dat Nederland zich ondertussen bij onze afnemende landen heeft verplicht tot levering van elektriciteit. Nederland denkt: “Mooi weer en flink wind de komende week, we moeten stroom verkopen.” En dan waait het even niet. Dan moeten de gasturbines en kolencentrales bij ons aan om onze exportafspraken na te komen. We stoken dan voor de buren vrijwel- of helemaal gratis en krijgen als dank opeens ook nog een CO₂-rekening gepresenteerd waartegen we niet op kunnen vergroenen. Martien Visser schrijft hier een mooi stuk over, de goocheltrucs waarmee Nederland zich rijk rekent en tegelijkertijd stevig in een hoek schildert.
Waterstof dan?
De tuinbouw doet nu zelfs een onderzoek naar de mogelijkheden van het gebruik van groene waterstof. Ik kan u alvast verklappen dat dit een heel positief verhaal gaat worden. Geweldig spul voor ons, dat groene waterstof. Er ligt nu al een zaal vol dure rapporten die dat bevestigen. Beetje jammer wel dat groene waterstof nergens te koop is. “Het is er simpelweg niet” roep ik al een aantal jaar en geen ‘wetenschapper’ die me ooit heeft teruggefloten en heeft uitgenodigd om zijn ‘fabriek’ te komen bekijken.
Conclusie, het bestaat alleen in de dromen van de vergroeners en de van elke realiteit losgezongen wereldverbeteraars. Ze berekenen slechts de helft van de som en gaan dan staan juichen, nooit berekent iemand het geheel. Verkeerde uitkomsten worden niet getoond. Mijn favoriete milieu-website geeft hier een mooi verslag van een proef bij huishoudens. De proef moet nog tot 2033 door, maar nu al weten we zeker dat het een succes is omdat alle andere initiatieven voor waterstof in woningen eindelijk de handdoek in de ring gooien.
Blijft wel overeind dat we ons staande moeten houden in een wereld van dromers die helaas denken dat 1+1 drie is en denken dat hoogdravende rapporten schrijven onze welvaart zal bevorderen.
We leven in een bizarre wereld met een rechtssysteem waarin de rechter de lelieteler vertelt zonder middelen te telen. Hem (en ons) werd verteld: “U kijkt niet langer naar de toepassing op de fles, of de instructies van het Ctgb” (College voor de toelating van gewasbeschermingsmiddelen en biociden)
Blijkbaar vertegenwoordigt dat Ctgb ‘ook maar een mening’ en elke mening is ondergeschikt aan de ideeën van de groene lobby.
Nederlandse rechters volgen dus niet langer ‘de wet’ maar voelen zich hierboven ver verheven. Zij stellen zelf een aantal afwijkende eisen waaraan de tuinder moet voldoen omdat het oordeel van de overheidsinstantie die ervoor is bedoeld en opgericht de rechter bij nader inzien toch niet beviel.
Hans de Vries (was vroeger potplantenteler)
Hans@FrogsFarms.com
